Reisverslag Polen, door Adri Rovers

Dag 1 (11/07); Duitsland
07.30 uur. Ik pakte het laatste stuk van mijn reiskoffer in en liep daarmee naar een bushalte. Daar stapte ik in de bus naar treinstation ’s-Hertogenbosch Centraal. Ik nam daar de trein naar Eindhoven, en liep eenmaal in die stad naar de parkeerplaats toe, waar wij als reisgroep zouden verzamelen. Onze reisgroep bestond uit 12 deelnemers; Lisa, Lotte, Marian, Martine, Zoë, Bas (een vriend van me), Coen, Erik, Hans, Jelmer, Jelte en ik, en 3 begeleid(st)ers; Kelly, Marloes en Theo).

In twee gelijke groepen stapten wij in twee autobusjes. Wij reden naar de snelweg, en gingen daarop bij Venlo de Nederlands-Duitse grens over. We reden Duisburg en Dortmund voorbij, en lunchten verderop in een wegrestaurant (ikzelf at een broodje met schnitzel). Na de lunch kwamen we langs en Leipzig, waarna wij de omgeving van Dresden naderden.

Ergens in een klein dorp, Wilsdorff stopten wij bij een hotel-retaurant. We gingen daar buiten aan een lange tafel zitten en dineerden, waarbij ik een kipschnitzel met frites at, met daarbij een halve liter bier. Na het diner reden we naar het dorp Kesselsdorf, en daar stopten we bij een IBIS-hotel. We gingen daar naar binnen en overnachtten daar in kamers (twee personen per kamer, ik met Coen).

Dag 2 (12/07); Dresden ---> Zakopane
Rond 07.15 uur stonden wij op. We ontbeten om 08.00 uur in de ontbijtzaal en stapten om even voor 09.00 uur de busjes in, zodat deze etappe van 640 kilometer kon beginnen. We reden de snelweg op, kwamen daar langs Dresden en gingen rond 11.00 uur door de Pools-Duitse grens heen. Even voorbij de stad Wroclaw (Breslau) lunchten wij in een wegrestaurant, waarna we via Katowice doorgingen naar Krakow. We moesten hierbij wel enkele files trotseren.

Rond 18.00 uur verlieten we bij Krakow de snelweg. We kwamen op een autoweg, en reden daarop de laatste 110 km over de uitlopers van het Tatragebergte. Rond 19.45 uur reden wij de stad Zakopane binnen, en daar stopten we ergens bij een geel hotel met roodbruine daken, het Skalnji Hotel. We parkeerden onze busjes en liepen daarna het hotel binnen.

Onmiddellijk mochten wij naar het hotel-restaurant gaan, waar een lange tafel voor ons stond gereserveerd. We gingen daar zitten en kregen als hoofdgerecht kipschnitzel en frites, waarna een vanille/slagroomtompoucegebakje als dessert volgde. Vervolgens pakten wij onze bagage uit de bussen en liepen we naar onze hotelkamers toe, waarna we niet veel later naar bed gingen. Ik zou deze vakantie een kamer delen met Coen.

Dag 3 (13/07); Auschwitz; Kamp des Doods
Al om 06.15 uur stonden wij op, want om 07.00 uur zouden we vertrekken voor onze eerste excursie, naar concentratiekamp Auschwitz. Na het douchen en inpakken van onze rugtassen gingen we naar beneden naar de receptie, waar wij een ontbijtpakket meekregen. We stapten in onze busjes en begonnen zo aan de rijroute naar het kamp. In het begin van deze rit aten wij ons ontbijt op, en na ongeveer een uur rijden kwamen we uit op het vlakke.

Rond 09.15 uur bereikten wij de stad Oswiecim, wat Pools is voor Auschwitz. We parkeerden onze busjes daar in de buurt van het concentratiekamp en liepen naar de ingang ervan. Daar kregen we vergezelt door een Poolse gids, Mikhail. Hij zou ons in het Nederlands rondleiden door het kamp. We liepen door metaaldetectorzone heen en kregen daarna allen een koptelefoon en een geluidskastje. Daarop konden wij horen wat Mikhail ons vertelde.

We liepen onder een boog door, waarop in ijzer stond aangeduid; ARBEIT MACHT FREI (Arbeid Maakt Vrij), en bevonden ons daarna op een door prikkeldraad afgezet gebied. We kwamen bij grote stenen barakken en stapten er eentje van binnen. In de barak was te zien hoe de (Joodse) gevangenen in de Tweede Wereldoorlog hier leefden. De levensomstandigheden waren zeer slecht; de gevangenen werden gedwongen om steeds dezelfde kleren te dragen, kregen eenzijdig en slecht te eten (ca. 1750 kcal per dag, en soms ook beschimmeld) en kregen nauwelijks kans om zich te wassen. Bovendien werden de gevangen gepest en vernederd door de SS’ers, en bruut mishandeld door opzichters met een slagstok (die eigenlijk veroordeelde Duitse criminelen waren). De gemiddelde tijd die een gevangene in Auschwitz overleefde, was drie maanden(!).

In een andere barak kregen wij te zien hoe de Joden sliepen. Zij sliepen op de grond, op een dun laagje stro, en later in houten stapelbedden (2 á 3 personen per ligplaats). De wastafels waar zich aan wasten waren vies. Nadat wij deze barak uitkwamen, liepen we naar een binnenplaats waarop vele mensen zijn doodgeschoten, waaronder ook 5.5000 onschuldige Polen. Deze Polen werden gedood als vergelding, omdat zij na de Duitse inval in hun land, weigerde mee te werken met de Duitsers.

We liepen een derde barak in, waarin achter ramen goederen lagen, zoals koffers, schoenen, haren, borstels en make-upspullen. Deze werden allemaal van de Joodse slachtoffers afgepakt, door de SS’ers. Ook liepen wij nog een barak in, met daarin een gaskamer waarin vele Joden met een gifstof (Zyklon B) werden vermoord, en twee ovens waarin hun lijken werden verbrand.

Na de rondleiding verlieten we dit concentratiekamp en liepen naar een pizzeria toe. In de pizzeria aten wij ieder stukken pizza van diverse soorten, en dronken we cola. Daarna liepen we naar onze busjes en reden we daarin naar Birkenau, het grootste kampdeel van Auschwitz-Birkenau. Deze had ook het beruchte poortgebouw, waar de treinen onderdoor kwamen als die de Joodse slachtoffers kwamen brengen en de mannen en vrouwen daarin van mekaar scheidden. Wij maakten een wandeling langs de vele barakken, en liepen daarna weer naar onze busjes.

Wij reden terug naar ons hotel en kwamen daar rond 18.30 uur aan. We gingen in de restaurantzaal aan de lange tafel zitten en kregen als voorgerecht uiensoep. Als hoofdgerecht volgde een stuk kip met aardappels, spinazie en champignons, en als dessert chocolademousse. Na het diner liep ik met Coen, Erik en ik naar de cafezaal, en dronk ik daar een flesje Grimbergen-bier. Daarna ging ik rond 22.45 uur naar mijn slaapkamer om daar te gaan slapen.

Dag 4 (14/07); Winkelen in Zakopane
Rond 07.30 uur werd ik wakker. Ik stond op rond 07.45 uur, nam een douche en liep rond 08.15 uur de kamer uit. Beneden in het hotel ontbeet ik in de restaurantzaal, maar verreweg was daar als eerste omdat Martine een halfuur later de zaal inliep. Rond 09.30 uur liep ik naar mijn slaapkamer terug, en daar schreef ik nog wat aan mijn reisverslag. Ook keek ik nog naar de (8e) etappe van de Tour de France van de dag ervoor (Thomas de Gendt (België) won deze.

Vlak voor 12.30 uur liep ik naar beneden en verzamelde ik me bij mijn reisgenoten in de lobby. We liepen naar de busjes, en reden daarin naar het centrum van Zakopane toe. Daar maakten wij een stadswandeling en lunchen we in een kebabrestaurant (Ikzelf at een wrap met varkensvlees). Na de lunch gingen wij winkelen in de kleding- en souvenirshops, waarbij ik vijf postkaarten kocht.

Later in de middag liep ik met wat andere reisgenoten terug naar ons hotel. Daar keek ik nog wat televisie, terwijl de overige reisgenoten ook in het hotel terugkwamen. Wij gingen allen rond 18.30 uur naar de restaurantzaal en startte daar ons diner met soep (met ham en ei erin). Als hoofgerecht volgde een plak heerlijke fricandeau met aardappels een bietjes, en als dessert een flesje frambozenyoghurt.

Na het diner gingen wij van tafel, en kocht ik aan de bar een kop koffie. We liepen rond 20.30 uur naar een zaaltje, en daar presenteerde de begeleid(st)ers het vakantieprogramma. Tijdens deze vakantie zouden wij o.a. naar het Tatragebergte gaan, een rivier afvaren en de stad Krakow gaan bezoeken. Na de presentatie liepen Bas, Erik, Jelmer, Jelte en ik naar het hotelcafé om daar een biertje te drinken, waarna we later op de avond naar bed gingen.

Dag 5 (15/07); De huifkarrentocht naar het Oko-Meer
Rond 07.45 uur stonden wij op. We gingen om 08.30 uur ontbijten en pakten daarna onze tassen in voor de dagexcursie. Omstreeks 09.30 uur reden we aan met onze busjes, en rond 10.00 uur kwamen we bij Lysa Polana, een gehucht met een parkeerplaats aan de Pools-Slowaakse grens. We parkeerden onze busjes, en een grote bus reed ons omhoog naar Wodogrzmoty Mickiewicza.

In Wodogrzmoty Mickiewicza stonden twee huifkarren voor ons klaar, met voor elke kar twee paarden. We stapten in de huifkarren, en de paarden trokken ons in 75 minuten op een weg langs de Rozotska-rivier naar boven. Op zo’n 1300 meter hoogte stapten we uit bij het eindstation, en vanaf daar zouden wij het laatste stuk verder omhoog wandelen. Tijdens dit wandelgedeelte stopten wij om te gaan lunchten en kwamen we daarna langs een veld, waarop een groot hert graasde. Wij schoten foto’s van het hert en kwamen wat verderop bij een houten chalet.

Het chalet stond aan het Morskie Oko, een meer op 1407 meter hoogte. We gingen naar de kust van het meer, en begonnen later weer aan de terugwandeling. Rond 15.00 uur kwamen we bij het eindstation van de paardenroute, waar velen van ons met Marloes de huifkar namen. Lisa, Martine, Coen, Jelmer en ik vervolgden samen met Theo en Kelly onze benenwagen, en wandelden daarbij acht kilometer. Na een uur en drie kwartier kwamen we weer bij Wodorgrzmoty Mickiewizca (930 meter), waar we in de grote bus stapten die ons terugreed naar Lysa Polana.

Bij de parkeerplaats herenigden wij ons weer als groep. We stapten in onze busjes en reden terug naar het hotel, waar we rond 18.30 uur aankwamen. We gingen in de restaurantzaal aan de lange eettafel zitten en kregen als voorgerecht bietensoep. Als hoofdgerecht aten wij een plak ham met kaas en spek, aardappels en groenten, en als dessert een roomgebakje met churro’s.

Na het diner gingen Lotte, Marian, Zoe, Erik, Hans en Jelte naar hotelzwembad. Ikzelf ging daar rond 20.15 uur ook naartoe en zwom daarbij in het zwembad en ging ook liggen in het bijliggende bubbelbad. Ook ging ik tien minuten de sauna in. Na het zwemmen droogde ik me af met een handdoek van het hotel, waarna ik eenmaal omgekleed nog een drankje in het hotelcafé nam. Even na 22.30 uur ging ik naar bed.

Dag 6; (16/07) Vlotvaren op de Dunajec
We stonden rond 07.00 uur op en ontbeten om 07.30 uur in de restaurantzaal. Na het inpakken van onze tassen stapten wij om 08.30 uur in de busjes, en daarin reden we naar Sromowce Wyzne. In dit dorpke aan de Pools-Slowaakse grens stonden twee vloten voor ons klaar, waarop elk twee roeiers stonden.

Met zes deelnemers en een of twee begeleid(st)ers stapten wij in zo’n vlot. De roeiers voeren ons over de Dunajec-rivier, met links van ons Polen en recht Slowakije. De vlottocht was mooi en bosrijk, en duurde zo’n twee uur. Ook voeren we langs dorpen en onder bruggen door, en gingen we door stroomversnellingen heen.

De vlottocht eindige bij Szcawnina, een klein stadje. Daar gingen we aan land en liepen we naar een grasveld, waar in het midden een kunstbloemwerk stond in de vorm van een pauw. Wij lunchten daar en liepen daarna naar de stadsbrug, waar Theo en Kelly ons ophaalden met de busjes. Zo reden we terug naar ons hotel in Zakopane, en rond 16.15 uur kwamen we daar aan.

Om 18.30 uur gingen wij weer in de restaurantzaal zitten voor het diner. We kregen als voorgerecht drie stukjes geitenkaas met jam, en als hoofdgerecht kalkoen met tomaten en besauste deegstaven, gevolgd door een stuk appelgebak met amandel als dessert. Na dit diner gingen Lotte, Marian, Bas, Coen, Hans, Jelte en ik nog een stuk wandelen, waarbij Marloes met ons meeliep. We wandelden een stukje langs de hoofdweg, en over een pad die langs een schapenweide ging en via een basketbalveld uitkwam bij twee villa’s. Daar liep het pad dood en keerden wij terug naar ons hotel. Terug in het hotel dronken ik en een paar reisgenoten nog een biertje, voordat wij naar bed gingen.

Dag 7 (17/07); Krakow
Rond 07.00 uur stonden wij op. We ontbeten om 07.30 uur en stapten rond 08.30 uur met onze ingepakte tassen in de busjes, voor een excursie naar Krakow. Na twee uur rijden kwamen we aan deze stad (van 770.000 Inw) en parkeerden we daar onze busjes op een parkeerplaats. We liepen door een paar straten en kwamen daarna bij een plein (Maly Rynek). Daar stopten we bij een groot café en dronken we op het daarvoor liggend terras een kop koffie en een glas frisdrank.

We liepen verder en kwamen bij een reusachtig marktplein, Rynek Growny, met daar in het midden de Sukienniece, een groot lakenhalgebouw. Rechts van het plein stond de grote kerk, Bazylika Mariacka ofwel de Maria-Hemelvaartkerk. Bas, Coen, Hans, Jelte en ik gingen de kerk binnen, en kregen daar veel moois te zien. In de kerkzaal stond een groot altaar met daarop een kruis met Jesus erop afgebeeld, en een klein altaar met brandende kaarsen en een foto van Giovanni Paolo (18 Mei 1920 – 2 Apr. 2005) erop. Deze voormalige paus (van 1978 tot 2005) werd op 13 januari 1964 tot aardbisschop van Krakow benoemd, en op 26 Juni 1967 tot kardinaal. De kerk had ook vele raamschilderingen (sacramenten).

Wij gingen verder. We liepen op het marktplein driekwart om het lakenhal en gingen daarna een winkelstraat in (Grodzka). Kort na een tramovergang gingen we rechtsaf, waarna we op een grasveld stilhielden om te gaan lunchen. Ikzelf at twee broodjes (een met kaas en een met salami), en na het eten gingen sommigen van ons (waaronder ik) naar een bijstaand postkantoor. Daar kochten wij postzegels voor onze postkaarten, zodat wij die konden verzenden.

Wij bewandelden verder de winkelstraat en bezochten daar enkele souvenirwinkels. Bij het einde van de straat gingen wij rechtsaf een oplopende kasseienstraat op, die uitkwam bij een kasteel, het Kasteel van Wawel (Zamek Królewski). Na de kasteelpoort kwamen we op vlakte, waar banken en stoelen stonden en wij konden uitkijken over de stad Krakow. Rechts van de vlakte lag een plein, met daaraan een tussen 1320 en 1364 gebouwde kathedraal, waar vele Poolse koningen zijn gekroond en zijn begraven. We liepen het plein rond, en kwamen daarna weer bij de uitzichtvlakte.

Ergens langs de vlakte was een deuropening. Lisa, Marian, Martine, Zoë, Bas en ik gingen daar met twee begeleid(st)ers naar binnen, en kwamen in een smalle gang, waarin een steile wenteltrap ons naar beneden leidde. Helemaal beneden was een grot, de drakengrot, en daarin bevonden zich twee gewelfruimten. Via een trap naar boven kwamen we weer buiten, en daar stond een houten beeld van een draak die soms vuur spuwde, en konden we uitkijken over de Wisla-rivier en delen van Krakow.

We liepen een stuk terug om het kasteel en kwamen weer uit bij de Grodzka, waar een monument van het Bloedbad Katyn (1940) stond. Aan het einde van die winkelstraat kregen we een ijsje van de begeleiding cadeau, en daarna liepen we terug naar onze busjes. In twee uur tijd reden we daarin terug naar ons hotel, waar we pas rond 20.00 uur aankwamen.

Eenmaal daar gingen wij naar het hotelrestaurant. We kregen als voorgerecht groentesoep, en als hoofdgerecht schnitzel met aardappels en een sla-mix, waarna als dessert een tompouche-achtige cake volgde. Na het diner gingen Bas, Jelte en ik nog wat drinken in het hotelcafé, en daarna naar bed.

Dag 8 (18/07); Een Zwemparadijs en een minikermis
Hoewel we vandaag mochten uitslapen, stond ik rond 07.30 uur al op. Ik liep om 08.15 uur de restaurantzaal in, en ontbeet daar met een broodje, twee boterhammen, twee stukjes kaas, een stukje worst en wat tomaat, plus koffie en melk. Daarna schreef ik in de lobbyzaal wat aan mijn reisverslag, en rond 10.15 uur dronk ik nog een kop koffie in de eetzaal, waar mijn reisgenoten nu bijna allen aanwezig waren.

Rond 11.30 uur gingen wij allen naar de busjes toe. We reden naar het centrum van Zakopane en stopten daar bij een groot zwembadgebouw. We liepen het gebouw in en kwamen daar via de kassa, een kleedkamer en een douchehal bij een zwemparadijs, die niet alleen zwembaden, maar ook bubbelbaden, een stromingsbad en vijf glijbanen had. Ikzelf deed vier glijbanen aan, waaronder een lange rode glijbaan die een glijduur van ca. 23 seconden had. Halverwege de zwemtijd lunchten we met broodjes (Ikzelf at een broodje gezond en een broodje zalm).

Rond 15.15 uur verlieten wij het zwembad. We douchten ons en kleedden ons om, en liepen via een poortje langs de kassa weer naar buiten. Daar stapten we in de busjes. We reden terug naar ons hotel en kregen daar nog drie uur voor onszelf. Om 18.30 uur gingen wij weer naar de restaurantzaal, waar we als voorgerecht tomatensoep met rijst te eten kregen, als hoofdgerecht kip met frites en een wortel-mandarijnenmix, en als dessert twee heerlijke plakken chocoladecake.

Na het diner reden wij met de bus weer naar het centrum van Zakopane. Daar bezochten wij een kermis, die een gamehall, een botsautotent, een miniachtbaan en een spinbooster had. Ik speelde met Zoë een partijtje Dynamohockey (zij won), en Lotte, Zoë en Hans gingen met Marloes in de achtbaan, waarop hun wagentje wel zeven keer rondreed. Na deze lange rit verlieten wij de kermis en liepen we de winkelstraat, waar we een muziekcafé binnenstapten. Lotte, Marian, Zoë, Bas, Coen, Hans, Jelte en ik dronken daar evenals Kelly en Marloes een pul bier of een glas frisdrank. Theo haalde ons later op met de bus, en reed ons terug naar ons hotel, waar wij alleen vrijwel meteen naar bed gingen.

Dag 9 (19/07); De Zoutmijn van Wieliczka
Rond 08.45 uur stonden wij op. We ontbeten om 09.15 uur en verzamelden ons rond 10.30 uur in de lobby. Sommigen van ons gingen een potje voetballen, terwijl Lisa, Marian, Zoë, Bas, Coen, Hans, Jelmer en ik gingen wandelen. We liepen langs een paar straten, en kwamen via een bergop lopend pad bij de top van een heuvel. Op de heuvel konden wij in de verte de skischans van Zakopane zien, met daarachter de bergen. We liepen verder het pad af die nu naar beneden ging, en kwamen zo uit bij de weg naar het stadscentrum.

Vanuit deze weg liepen wij terug naar ons hotel, via de route die ik zes dagen eerder met een paar reisgenoten had gelopen. We kwamen rond 12.00 bij het hotel hotel aan, en kregen daar nog drie uur voor onszelf. Ik schreef nog wat aan mijn reisverslag, en keek ook nog even televisie, naar de tijdrit van de Tour de France, die de Fransman Julian Alaphilippe pas rond 17.30 uur zou winnen.

Om 15.00 uur gingen wij met allemaal naar de restaurantzaal. We kregen daar als voorgerecht bietensoep, als hoofdgerecht een scha-slik met aardappels en sla, en als dessert tiramisu. Rond 16.00 uur liepen we naar onze busjes, en daarin reden we naar een plaats vlakbij Krakow toe, dat Wieliczka heette. Na twee uur kwamen wij daar aan en parkeerden we in de buurt van de mijn, Minas de Sol de Wieliczka, die we vandaag zouden bezoeken. Bij dit bezoek werden we vergezeld door een jonge, vrouwelijke gids, Iwana. Zij leidde ons de zoutmijn in en vertelde ons in het Engels de geschiedenis erover.

De mijn bestond sinds vijftiende eeuw, en had negen dieptelevels, waarvan onze groep de eerste drie zouden aandoen. We kwamen via een houten trap bij de eerste level, die 64 meter onder de grond lag.
In de eerste level kwamen we al snel langs een in 1973 geplaatste beeld van Mikolaj Kopernik (Nicolaas Copernicus; 19 Feb. 1473 - 24 Mei 1543). Deze Pruisische wiskundige en astronoom constateerde in 1514, dat niet de aarde maar de zon het middelpunt van ons heelal moest zijn. Ook kwamen we langs een zaal, waar werd getoond hoe giftige luchtelementen werden weggebrand, voordat de mijnwerkers het zout uit de mijn konden gaan uithakken. Een van de mijnwerkers vond bij dit werk een ring terug, die een prinses voor het bestaan van de mijn in zo’n schacht had laten vallen. Na die prinses is ook een mijnkapel vernoemd.
In de mijn waren ook paarden werkzaam. Dezen zorgden voor het slepen van balken, voor de bouw van gangen. Tijdens hun werkperiode zagen zij nauwelijks het daglicht, maar werden zij wel goed verzorgd. En hun pensioentijd brachten zij nog bovengronds door.
Op de tweede level, die 91 meter onder de grond ligt, kregen we te zien hoe zout en water werd verplaats. Ook was daar een bidkapel. We kwamen bij een trap, en deze leidde 11 meter verder omlaag, naar een grote kerkzaal waar mijnwerkers dagelijks bijeen kwamen om te gaan bidden. In de zaal stond een altaar, hingen kroonluchters, en zaten in de muren gravure-afbeeldingen die het bestaan van Jezus uitbeeldden.
Via een trap kwamen bij level drie, die 131 meter onder de grond ligt. Daar kwamen wij in een 36,5 meter hoge zaal, met daarin een souvenirwinkel. Via enkele gangen kwamen we bij een mijnrestaurant, waarna een café volgde, een een mijnzaal waarin regelmatig concerten werden gehouden. We kwamen bij een mijnlift, en deze bracht ons weer omhoog, waar de in- en uitgang was.

Wij bedankten de aardige, knappe gids, en gingen vervolgens naar buiten. Daar aten we nog een paar broodjes. We liepen terug naar onze busjes, en reden daarin terug naar ons hotel, waar we om 23.30 uur aankwamen. Eenmaal daar gingen wij naar bed.

Dag 10 (20/07); Chocholow en Zakopane
Omdat wij gisteren vrij laat in bed lagen, stonden we ook vrij laat op. We ontbeten pas rond 09.30 uur, en pakten daarna onze tassen in voor de dagexcursie. Rond 11.00 uur stapten wij in de busjes, en daarin reden we via het centrum van Zakopane en een bergvallei naar een klein dorpje, genaamd Chocholow. In dat dorpje staat een kerk, met daaromheen verscheidene houten huizen.

Een van deze huizen was een kleine museum. Wij gingen ernaar binnen, en daar werd verteld hoe de mensen tot de Tweede Wereldoorlog in Chocholow leefden. In de grote kamer van het huis stonden oude tafels en stoelen en een ouderwets bed, en in een andere kamer was een keuken met potten en pannen en stond een spinnenwiel. Dit museum was tot 1987 een woning.

Rond 13.30 uur liepen wij weer naar onze busjes. Wij reden terug tot aan het centrum van Zakopane, en parkeerden daar de busjes, waarna we een veld van een park opliepen. Daar lunchten wij. Na de lunch liepen we de winkelstraat in om daar nog wat te winkelen, en rond 17.30 uur liepen we weer terug naar de busjes. Daarin reden wij terug naar ons hotel.

Voor de laatste keer dineerden wij (om 18.30 uur) in het restaurant. We kregen als voorgerecht zuurkoolsoep te eten, en als hoofdgerecht kippenbouten met aardappels en spinazie, en als dessert griesmeelpudding met kersensaus. Na dit diner pakten wij onze koffers in, omdat we de volgende dag vroeg zouden vertrekken. Bas, Coen, Erik en ik gingen naar beneden, en dronken daar op het voorterras nog een biertje, voordat wij naar bed gingen.

Dag 11 (21/07); (--->) Dresden
Vlak na 06.00 uur stonden wij op. We kleedden ons aan, sleurden onze koffers uit het hotel en legden die in onze busjes. Rond 07.00 uur reden wij ingestapt en wel aan voor onze terugreis naar Nederland, waarbij we in het begin onze ontbijtpakketten opdronken en -aten, die we vanuit het hotel meekregen. Zowat om 08.45 uur kwamen we bij Krakow op de snelweg, en daarop reden wij via Katowice richting Wroclaw (Breslau).

Rond 12.45 uur kwamen wij in de buurt van Wroclaw. Daar lunchten we bij een park. We reden daarna verder, en gingen rond 15.00 uur door de Pools-Duitse grens heen. Even na 16.00 uur verlieten we de snelweg, en niet veel later reden wij de stad Dresden binnen.

Net buiten het centrum van Dresden parkeerden wij ons busjes. We begonnen aan een wandeling, en kwamen bij een plein, waaraan grote, oude gebouwen stonden. We liepen de Wilsdruffer Strasse in en stopten daar bij een Mexicaans restaurant, waar velen van ons dineerden met Hamburger en frites, en ik evenals vier anderen met een rundvleesstoofpotje. Ook dronk ik een halve liter Duits witbier.

Na het diner vervolgden wij onze wandeling. We liepen langs een oude markt, en gingen linksaf de Schlössstrasse in, die via een poort naar het Schlössplein leidde. Links van dit grote plein stond een kathedraal (Katholische Hofkirche), en rechts lag een trap die naar boven leidde. We liepen de trap op, naar het toeristische Denkmal Friedrich August, en keken daar uit over de Elbe-rivier, waarachter het andere stadsdeel lag. Daarna gingen we weer naar beneden.

Wij liepen langs het kathedraal naar een standbeeld, van Koning Johann, en kwamen via een poort onder een gebouw bij een groot plein (Zwinger), waar vele tuinen en een paar grote fonteinen waren. Ook konden we galerijen zien. Even later liepen wij onder een poort met een kroon door (Kronentor), en gingen we daarna terug naar onze busjes. We reden daarin naar het IBIS-hotel in Kesselsdorf, waar wij in de nacht van 11 op 12 Juli al overnacht hadden. Daar zouden we gaan slapen, maar voordat ik dat deed, dronk ik met een paar van mijn reisgenoten nog iets op het terras.

Dag 12 (22/07); Het Afscheid
Wij stond rond 07.15 uur op, en ontbeten om 08.00 uur. Rond 08.45 uur stapten wij in de busjes en reden we aan voor deze laatste terugreisdag. Via Leipzig kwamen bij Göttingen, en daar stapten wij uit om te gaan lunchten. Na de lunch deelde de begeleiding de Flow Reizen-Winterfolder aan ons uit, en maakten zij nog een laatste groepsfoto van ons.

Wij stapten in de busjes en reden weer verder. We kwamen via Kassel bij het Ruhrgebied, en kwamen daar ook langs Dortmund en Duisburg. Omstreeks 16.45 uur reden we bij Venlo Nederland in, en drie kwartier later bereikten wij het Centraal Station van Eindhoven. Daar pakten wij onze koffers en namen we als reisgroep afscheid van elkaar. Bas en ik reisden nog samen met de trein naar ’s-Hertogenbosch Centraal en gingen daarna ieder ons eigen weg. Ik stapte nog een café-restaurant (Figaro), en at daar Chinees rundvlees met saté, atjar tjampoer, sla en frites. Ten slotte nam ik mijn bus naar huis.